Archief van
Tag: retraite

Heeft jouw verlangen een kleur?

Heeft jouw verlangen een kleur?

Kleur van Verlangen © 2022 Annet Hogenbirk
Oliepastel op papier

‘Heeft jouw verlangen een kleur?’ Gek, zo ‘n vraag? Ik kreeg hem pasgeleden toen ik meedeed aan een vierdaagse kloosterretraite. Met een groep van acht deelnemers zouden we meditatieve en creatieve momenten hebben rond het thema ‘Verwijlen bij de Bron’. Even een andere wereld betreden – de abdij van Heeswijk-Dinther met zijn vieringen – bezig zijn met hemelse zaken? Ontsnappen aan de realiteit? Of …had het wél met ons dagelijks leven te maken?

Benauwd

Van achter de computer vandaan stortte ik me op de helft van de middag – na een ritje met de auto van een half uur – in de groep. Stortte. Ja, zo voelde het. Nog helemaal in een doe-modus, in actie, snelheid, produceren zat ik daar te midden van een aantal mensen die ik niet kende, sommige wel. Een van de twee begeleiders vertelde wat het programma was. En toen gebeurde er iets in mij: ik ging op slot. Ik wilde helemaal geen programma. Ik wilde stilte en rust. Geen bijeenkomsten. Waar was ik nu verzeild geraakt? Had ik hiervoor gekozen? Ik werd er benauwd van. En dat terwijl ik zó uitgekeken had naar deze break, naar de aandacht voor mijzelf, naar stilte.

Tot rust komen

Maar stilte in jezelf komt er niet zomaar. Dat merkte ik deze keer heel goed. Ik stapte op uit het eerste meditatieve moment. Ik kon het niet hebben. Het idee van een te vol programma – ook al kon dat op onze wens worden aangepast – en onduidelijkheid over hoe lang deze eerste meditatie zou gaan duren vond ik onverdraaglijk. Ik stapte eruit en ging naar mijn kamer. Ik voelde me gefrustreerd en pakte na een tijdje mijn tekenblok en mijn olie-pastels en begon te tekenen. Rondjes te draaien, golven te trekken over het papier. Met zwart, rood, donkerblauw en paars. Er kwamen ruimtes die ik inkleurde. Er ontstond een intens geheel. Het deed mij goed om ermee bezig te zijn. Ik ordende mijn gedachten en mijn onrustige gevoelens luwden. (Lees onder de afbeelding verder).

Zoeken naar Vrede © 2022 Annet Hogenbirk
Oliepastel op papier

Ruimte maken

Later die dag bespraken mijn meditatiebegeleider en ik wat er in mij gebeurde. We gingen een best lastig gesprek aan. En ik liet de tekening die ik op mijn kamer gemaakt had zien, als een illustratie van wat me bezighield. En dit gesprek leverde uiteindelijk ons allebei wat op. Ik realiseerde me hoe vol ik zat. Ik had mijn eigen rust hard nodig. En ik merkte wat zo’n programma – tenminste het idee dat ik erbij had – met mij deed. Ik mocht mijn eigen ruimte nemen en mijn eigen programma maken, zei mijn begeleider. ‘Doe wat goed voor je is!’ Ik had het zelf ook gewoon in de groep kunnen aangeven dat ik eerst tijd voor mezelf nodig had, maar die ruimte had ik nog niet genomen.

Zachtheid

De volgende dag besteedde ik aan wandelen en de getijden van het klooster. En aan het einde van de middag bespraken mijn begeleider en ik wat mijn dag me had opgeleverd. Ik was geraakt door zachtheid tijdens mijn wandelingen: zachte wind, zachte rietpluimen, zachte veertjes op de grond, wuivende takken, doorbrekend zonlicht, nieuwsgierige paarden… Ik kwam bij mijzelf terug. De aandacht voor deze zachtheid om mij heen deed ook iets met mijzelf, ín mijzelf! Maar ook was er de andere kant, merkte ik: zorgen en pijn door problemen die zich in de familie voordoen. De onmacht liet zich voelen. Míjn onmacht wel te verstaan! En in onmachtige gevoelens kun je blijven hangen. We bespraken dit en ook hoe ik mijn eigen weg kan gaan, wat ik daarvoor nodig heb.

Kleur

En mijn begeleider vroeg mij: welke kleur heeft voor jou verlangen? Een niet alledaagse vraag! Toch kostte mij het vinden van een antwoord niet heel veel tijd. Ik dacht aan mijn lievelingsbroekpak van vroeger, de kleur van mijn trouwjurk en de achtergrondkleur die ik mijn persoonlijke Christus-icoon gegeven had: turquoise! Hij vroeg mij met deze kleur aan de slag te gaan om mijn verlangen te verbeelden. Deze opdracht was aan geen dovemansoren gericht! Die avond was ik vol overgave bezig met een nieuwe pasteltekening. Ik was verbaasd welke kracht er vóór mij op mijn papier zichtbaar werd. Ik tekende een grote roos, turquoise, met mooie andere kleurtjes. En maakte er een oranje-gele achtergrond bij. De kleur die je ziet als je je ogen sluit als je in het zonnetje zit.

Kracht

Zo werd voor mij mijn eigen kracht zichtbaar. Verlangen is sterk! Het was een wissel in mijzelf toen ik contact kon maken met dat verlangen in mij. Die intense kracht. Mijn afbeelding hielp mij om bij mijzelf te blijven en om mee te doen met de meditatieve momenten in de groep. Het verhaal dat we daarbij lazen gaf mij inzichten in mijzelf. Een bewustzijn dat de kracht van Liefde in mij stroomt.

Energieker en hoopvoller

Eigenlijk wist ik het wel: ik ben al vele jaren bezig om te proberen de wereld een stukje mooier te maken. En tóch had ik deze dagen zo nodig. Om me weer op te laden. Om stil te staan bij wie ik zelf ben én waar ik mijn kracht vandaan haal. Pure zingeving kun je het noemen! Ik denk dat we allemaal van die momenten nodig hebben. Momenten om stil te staan bij wat er in jezelf leeft, maar vooral ook wat het verlangen is dat in je leeft. Dat is een Bron die stromen wil! En krijgt die de ruimte dan komt er energie vrij. Dan ga je je anders voelen: energieker en hoopvoller.

Kans

Digitale retraites zijn voor die momenten van even stilstaan een uitgelezen kans! Dat is waarom ik die inmiddels al jaren schrijf, vormgeef en er groepen bij begeleid. Om zo veel mogelijk mensen te steunen hun eigen verlangen en kracht (beter) op het spoor te komen. Hun eigen Bron (meer) te laten stromen. Dat geeft meer kleur en Liefde aan onze samenleving daarvan ben ik overtuigd.

Annet Hogenbirk, 4 november 2022

NB! Kijk voor adventsretraite Vrouwen met Lef die vanaf 27 november van start gaat op https://www.zininmijnleven.nl/retraite/vrouwen-met-lef/
Reacties zijn welkom! Via de mail of hieronder. Je krijgt een persoonlijke reactie.

Wat zin heeft en geeft

Wat zin heeft en geeft

Op pelgrimage gaan

Heb jij ook zoveel last van alle negatieve berichten in de krant en de rampbeelden op de tv? Ik wel! Ze geven me – als ik niet oppas – een moedeloos gevoel. Waar je ook kijkt zijn er problemen. Het nieuws werkt intimiderend. En hoeveel positieve invloed kun je nu zelf op al die problemen uitoefenen? Het lijkt alsof dat bijna onmogelijk is. Ik zeg ‘bijna’ want ik ben ervan overtuigd dat er een andere werkelijkheid is die groter is dan wie en wat wij als mensen zijn.

Om los te komen van al die negatieve prikkels helpt het om te pelgrimeren. Op weg te gaan naar een voor jou ‘heilig’ doel. Je kunt letterlijk de wandelschoenen aantrekken en op weg gaan naar bijvoorbeeld naar Santiago de Compostella wat steeds meer mensen doen. Zo stappen ze uit de dagelijkse sleur en doen ze nieuwe inspiratie op. Maar je kunt ook thuisblijven en daar pelgrimeren!

Ik kies voor een hybride vorm: ik wandel én ik schrijf. Minimaal tweemaal per jaar schrijf ik een soort pelgrimageboek en publiceer het digitaal in een serie afleveringen. Momenteel ben ik bezig met het materiaal voor de adventsretraite (retraite=een bezinningsperiode voor jezelf). Het is zoektocht naar wat wezenlijk is in het leven naar wat zin heeft en geeft. Eerst via mijn eigen ervaringen en inzichten en dan gecombineerd met wat ik aan kunstuitingen van anderen daarbij op internet vind. Het is een route naar een soort vervulling. Het geeft een goed gevoel, en – wat veel belangrijker is – een beleving van stukjes vrede in jezelf, in je omgeving en in de wereld. Het helpt aandachtig aanwezig te zijn, volop mens te zijn. Dat merk ik zelf en dat merk ik steeds opnieuw bij mensen die aanhaken bij de retraites die ik organiseer.Stil zijn en verbinding ervarenJe kunt in verbinding komen met een andere, hoopvolle en inspirerende werkelijkheid. Je moet dan ook wel eens stil worden. Je kunt je oefenen je gedachten stil te laten worden. Ze kunnen tot stilstand komen net als de snelweg die tijdens de lockdown even stil werd.
Als je het drukke verkeer in jezelf laat afnemen en het stiller laat worden, kom je thuis bij jezelf en hoor en zie je andere dingen. Je krijgt aandacht voor wat er speelt: er komt ruimte voor verlangens en ook ruimte voor teleurstelling en verdriet. Het mag er allemaal zijn. Je hoeft er geen oordeel aan te verbinden: het ís er. En daarmee komt er meer rust. En soms wordt het ook echt stil. (Lees verder onder de foto).

Onderweg zijn betekent ook: nieuwe inzichten opdoen (foto © Annet Hogenbirk)

In die stiltemomenten kun je steeds vaker contact te maken met een hoopvolle bron. Je kunt je verwonderen over iets moois in de natuur. Of je focust een paar woorden uit een gedicht of op iets dat iemand je zei. Of je gaat in gesprek met een verhaal dat je leest. Zo kan ik de beeldende verhalen die ik lees bij mijn meditatiemomenten bij mijzelf binnen laten komen en ga ik er iets van mijzelf in herkennen.
In die (meestal Bijbel-) verhalen komen mensen voor die net als jij en ik op weg zijn. Ze hebben plannen om een goed bestaan te realiseren. Ze willen succesvol zijn en gelukkig. Maar ze hebben ook angsten en ze hebben weet van hun eigen beperkingen en fouten. Zij zijn ook bij tijden eenzaam en kunnen worstelen met wat hun overkomt.

Vind jij het leven soms ook een puzzel?

Hoe kom je goed vooruit? Wat daarbij belangrijk is, is dat je vertrouwen hebt. Vertrouwen in de ander, in wie je zelf bent en in wat je doet. Dat datgene wat je doet de moeite waard is. Meditatieve momenten – eilandjes van rust – bieden focus. Ze helpen je er zicht op te krijgen dat jij en ik het verschil kunnen maken in het leven van alledag. In kleine, concrete dingen en soms ook in grote(re). En ze kunnen je laten zien dat er is een dragende kracht is in ons bestaan: een Bron van Liefde die in iedere mens stromen kan. Ikzelf ervaar die in hoe God in de Bijbel wordt omschreven met de naam IK BEN ER (JHWH). Als wij ook ik-ben-er (aandachtig aanwezig) zijn voor de ander komt het helemaal goed met onze wereld!

Voor deze mensen schrijf ik:
Voor mensen die net als ik onderweg zijn. Die het aandurven hun eigen ideeën en standpunten te verkennen. Die deze ook kunnen bijstellen of veranderen en ook afstand van durven nemen van wat niet (meer) werkt en nieuwe inzichten opdoen. Mensen die er voor openstaan om door het goede en de Liefde geraakt te worden en dit ook kunnen/willen leren ontvangen.
Zelf zoek ik en maak graag ruimte voor wat ertoe doet. Ik hou ervan dat samen met anderen verder te verkennen. Daarbij deel ik ook graag mijn inspiratie en creativiteit. En ik zie wat ik creëer en organiseer vooral niet als zweverig – mocht je dat denken – het gaat om met Liefde en aandacht aanwezig zijn in het hier en nu. Dan ga je ook (steeds meer) doen wat het leven – ook van anderen – de moeite waard maakt!

Annet Hogenbirk

Lees meer over activiteiten van Annet die te maken hebben met haar schrijven en inspireren op https://www.zininmijnleven.nl/inspiratie/

Opgewekt naar Pasen?

Opgewekt naar Pasen?

Schrijven zodra ik uit bed kom


Vandaag begin ik aan een blog dat wekelijks zal verschijnen tot Pasen. Ik ben meditatiemateriaal aan het schrijven voor de 40-dagenretraite ’Opgewekt’, die binnenkort van start gaat. Hoe zit het met mij vandaag? Ben ik opgewekt? Voor de wekker was ik al wakker. Ik luisterde drie kwartier naar de regen en toen vond ik het welletjes. Ik stapte uit bed en ging mijn drie ‘morning pages’ schrijven. Sinds zes weken ben ik bezig met The Artist Way, een boek dat je in twaalf weken zegt te coachen naar de kunstenaar die in jezelf verscholen ligt.

Ik wil dat wel: me vrijer en expressiever uitdrukken! Ik schrijf trouw elke dag drie morning pages aan een stuk door. Dat is de basis van The Artist Way. Aan het schrijven gaan meteen als je uit bed komt. Dan heb je volgens het boek geen last van je ingebouwde Censor, een kritische stem. En inderdaad! Het is fijn schrijven net als ik wakker ben. Gewoon wat er in mij opkomt; aan één stuk door gaat mijn pen over het papier. Ik ben er elke ochtend een klein half uur mee bezig. En soms sla ik een keer over. Maar gewoonlijk lukt het me wel.

Het is best fijn om te doen. Ik merk dat ik steeds meer in gesprek kom met mijzelf. Ik merk beter wat goed voor mij is en voel hoe ik uit mijn bed kom. Regelmatig heb ik eerst wat hoofdpijn van het vele dromen dat ik doe. Maar na het schrijven is die weer weg. Het is fijn om zo naar mezelf te luisteren. Ik krijg door te schrijven meer begrip een aandacht voor mijzelf. En dat is in deze corona-lockdowntijd geen overbodige luxe. Ik voel me op mijzelf terug geworpen. En ik ben aan het uitvinden wat ik moet doen om me energieker te voelen. Waar ik blij van word en waar ik een vredig gevoel van krijg. Een tegenwicht in mijzelf vinden tegen alles in de wereld wat ingewikkeld en moeizaam is. Daar heb ik trouwens ook ‘input’ bij nodig. Die krijg ik door te mediteren.

Mediteren

Gewoonlijk mediteer ik ‘s morgens na het ontbijt. Dan steek ik de kaars aan die bij mijn zelfgeschilderde Christus-icoon staat. Ik lees een korte Bijbeltekst en ben een half uur stil en schrijf meestal iets. Als ik begin te schrijven komen woorden als een soort gebed uit mijn pen. Het brengt mij bij een verlangen naar heelheid en Liefde. Sinds ik de morning pages schrijf kom ik niet elke dag aan deze meditatie toe. En ik merk dat ik dit toch mis. Ik heb die liefdevolle aandacht van wie/wat ik als God ervaar elke dag toch nodig. Het maakt me warm en hoopvol. Het is vaak een gesprek over Liefde met een hoofdletter, mijn Bijbelmeditatie. Mijn Christus-icoon kijk mij liefdevol en begrijpend aan.

Wordt vervolgd!
Kijk voor meer informatie en aanmelding op www.zininmijnleven.nl/inspiratie/retraite

Christus-icoon geschilderd met soft pastel door Annet Hogenbirk. Deze ondersteunt bij meditatie.
Christus-icoon (soft pastel, Annet Hogenbirk)