Een zinvol geheim
Titel: Een zinvol geheim
Wat planten mij vertellen
auteur: Dorine Haveman
illustraties: Coor Muller
104 p.
ISBN 978-90 77408 46 9
Uitgeverij: A3
Verzorgd boekje met mooie, sfeergevende pentekeningen.
De auteur verbindt haar gevoelens en herinneringen bij planten met elkaar. Ze verbindt haar vroege jeugd met haar zijn nu.
Ze doet dat associatief. Het boekje is beeldend geschreven en brengt je in een meditatieve sfeer. De pentekeningen van Coor Muller leveren daar hun eigen bijdrage aan.
De dragende krachten in haar leven verbindt Haveman met haar ervaringen met planten en bloemen. Ze activeert je voorstellingsvermogen door haar omschrijvingen van kleuren, geuren, gevoel en verwachtingen.
In korte hoofdstukjes zoomt ze in op een plant met een daaraan gekoppelde geschiedenis in haar vroege jeugd.
Als lezer werd ik ertoe aangezet om ook eens bij mijzelf te rade te gaan. Op zoek te gaan naar wat indruk op mij heeft gemaakt en met mij mee gegaan is door mijn leven. Daarbij de positieve associatie van mooie, vitale natuur in mijn achterhoofd.
Sterk van dit boekje vind ik de nadruk op leven met aandacht en de beleving van iets samen ontdekken met de auteur.
Soms waren de verhalen over vroeger wat minder geloofwaardig. Hoeveel weet je nog over je leven als vijf tot achtjarige? Maar daar gaat het eigenlijk niet echt om. Het gaat om de associaties die omgaan met de natuur opleveren. Je kunt daardoor je concentreren op wat jij in het leven belangrijk vindt. Het beeld van de plant staat voor een stukje levenswijsheid, dat je hebt opgedaan.
Een voorbeeld: “Ginkgo helpt me om te gaan met tegenstellingen.”(50)
Haar levensovertuiging dat ze als waterwezen tijdens haar eerste leven op aarde geleefd heeft, maakt het boekje op sommige plekken erg zweverig. Maar als lezer vul ik daar mijn stukje kunstzinnige belevenis in: een soort aquarel of prachtige natuurfoto verschijnt voor mijn geestesoog.
Het boekje leent zich goed voor persoonlijke meditatie. Het kan ook als basis dienen voor een groepsgesprek over beleving van vitale krachten in je leven.
Treffend vond ik de uitspraak in het laatste hoofdstuk, de epiloog: “…ik had de maatschappij iets te bieden. Iets nieuws, of iets heel ouds, vergetens, het is maar hoe je het ziet.”(97)
Dat is het sterke, positieve gevoel dat bij je blijft na lezing van ‘Een zinvol geheim’.