Gedichten
Onderstaande teksten zijn door mijzelf, Annet Hogenbirk, gemaakt.
Je mag ze kleinschalig gebruiken, als je daarbij mijn naam vermeldt.
Jezelf zijn
Durven
en mogen
zijn:
Mens
in wie
stroomt
de bron:
Leven.
Mens
geroepen
je eigen weg
te gaan
met kracht
bezield!
Aanwezig
Jij die ziet
Jij die geraakt wordt
Jij die aan de slag gaat
Jij die motiveert
en ondersteunt:
je geeft wat nodig is
voor ons bestaan.
(bij Marcus 6: 30-46)
Hemel
Trouw blijven aan
houden van
jezelf
dat is
ruimte ervaren
op adem komen.
Als een zee
Als een zee
ben jij voor mij
ik laat mij
door jou
meevoeren
verfrissen
aan land brengen
blij maken:
heerlijk!
Golven
Golven omarmen mij
als vleugels
liefdevol
van een engel
ze geven
dynamiek
aan mijn bestaan
ze laten mij
voelen
dat ik leef!
Gave
Tekens van het goede
ook al is het
soms als leven
in een kale,
dorre woestijn.
Het (De) Goede te ervaren
door alles heen
vruchten te proeven
en schoonheid
Een gave!
Zoals ik ben
Als ik geen lichtpuntjes meer zie
– misschien zelf wel het licht uit doe –
als ik in het donker mijzelf niet zie zitten,
ben jij daar vonkend met jouw liefde.
Brandend verspreidt zich het licht
en steekt mijn hart aan, verwarmt het.
Het duister klaart op, de nacht verdwijnt:
Het wordt dag en zie mijzelf
Zoals ik ben
(Naar Psalm 139)
Perspectiefwisseling
De Eeuwige – hij/zij is er al
dichterbij dan ik mijzelf.
Oplossingen voor mijn vragen –
ze zijn er al:
ik mag ze ont-dekken!
Weg
Vertrouwen in mijzelf
mijn spoor durven gaan.
Mijzelf de rust geven
dit spoor te vinden.
Voor mijzelf zorgen
geloven in mijn kunnen
mijn eigen plannen
niet verwerpen.
Het vraagt om
kracht, bezieling,
wijsheid en volharding.
Een weg durven gaan
waarvan het eindpunt
niet vaststaat.
Mensen
Mensen worden
samen mens
of
ze worden het niet,
en leven
aan hun leven voorbij
(Buber, Werke I, 368)
Groter
Er mogen zijn
als kind geliefd
niet weggestuurd
maar omarmd
gedragen
door Liefde
die groter is
dan ik.