Enkele jaren geleden was ik op schildervakantie in de Dordogne, een schilderachtige streek in Frankrijk. De ochtenden begonnen hier prachtig. Op de foto zie je de zon die opkomt. Haar zachte licht maakte de omgeving zo mooi. Ik verwonderde mij. Ik stond er eerder voor op om het parelen van de dauw op de bladeren van de bomen te zien, de natuur die zo intens werd uitgelicht.
Aan de cursusweek waaraan ik deelnam deden nog een tiental andere deelnemers mee. Maar zij bleven in hun bed liggen op het moment dat mijn hart sprongetjes in mij maakten. Sprongetjes in mij, omdat ik door zo’n prachtig uitgelichte omgeving wandelde om zeven uur ’s ochtends. Ik kon het me niet voorstellen dat je het niet de moeite waard vond om hier een half uur eerder voor uit je bed te komen. Maar ieder zo zijn of haar eigen hobby.

Pasen is ook zoiets: een feest van Licht om je bed voor uit te komen!

Pasen is veel meer een lichtfeest dan kerst. Het is een wakker worden uit doods verdriet. Het is de zon weer zien schijnen, weer tekenen van leven zien. We vieren het niet voor niets aan het begin van het voorjaar. In de tijd dat schijnbaar dode takken weer groene blaadjes laten zien. Er zit leven in! En het groeit!
Het verhaal van de opstanding van Jezus vertelt dat Maria Magdalena ’s morgens vroeg naar het graf van Jezus gaat om zijn lichaam te verzorgen. Hij was na zijn kruisiging heel snel begraven omdat het joodse Paasfeest gevierd ging worden. Vrijdags was hij begraven. Zondagochtend komt ze om hem te zalven met geurig oliën.
Ze gaat naar de plaats waar hij begraven was. Maar ze treft een geopend graf aan. Je zou zeggen dat haar wereld instort. Wat is nou erger? Je leermeester is op gruwelijke wijze ter dood gebracht. En nu is zijn lichaam ook nog gestolen!
Ze wordt echter niet geconfronteerd met duisternis. Ze ziet twee gestalten die licht uitstralen. Witte personen. Engelen worden ze genoemd. Ze zijn toegankelijk. Ze hebben oog voor haar. Ze vragen haar “Vrouwe, wat weeklaag je?” Ze geeft antwoord en terwijl ze zich omdraait ziet ze een ander, die haar ook vraagt: “Vrouwe, wat weeklaag je, – wie zoek je?” In haar verdriet ziet ze niet dat het Jezus is, juist degene die ze zoekt. Maar daar komt ze snel achter. Hij noemt haar bij haar naam: “Maria!”.

Ze is geraakt

Ze antwoordt met te zeggen: “Rabboeni!” Dat betekent ‘leermeester’. Hij vertelt haar dat ze hem niet moet proberen vast te houden, maar dat zij naar zijn broeders moet gaan. Gaan om te vertellen dat hij naar zijn God en hun God gaat, naar zijn Vader en hun Vader. Er spreekt een grote verbondenheid uit. Verbinding samen met Jezus met wat de oorsprong en doel van je leven is: God. En verbinding met familie. God als Vader. Vader voor Jezus, maar ook vader voor Maria en voor de andere leerlingen van Jezus.
Een mysterie dat moeilijk precies onder woorden te brengen is.
Wat hier gebeurt, is dat Maria Magdalena het estafettestokje van Jezus overneemt. Het estafettestokje om te vertellen over het leven, over liefde, over Licht. Er ontstaat een beweging van mensen die het Licht hebben gezien. Een Licht dat zo aantrekkelijk is dat ze ervoor uit hun bed komen en zich verwonderen.

Liefde blijft

Het leven van Jezus, die liefdevol leefde en liefde verkondigde aan de gewone mens en aandacht had voor het kwetsbare en niet perfecte, dat leven eindigde niet door hem te kruisigen. Jezus liefde, zijn leven is niet kapot te krijgen. Liefde is een eeuwige kracht. Die kracht zet steeds meer mensen in gang om anderen aan te tikken. Om het estafettestokje van Pasen over te nemen. Om elkaar een boodschap van liefde te brengen en te werken aan een zorgzame samenleving. Om ruimte te geven aan groei van het goede. Om mensen te steunen in het zichzelf worden en zijn. Hun mooie kanten te delen met anderen en hun mindere kanten te helpen hanteren. Zo gaan wij steeds verder: omdat het Licht ontwaakt!