Nieuwe ervaringen opdoen

Als zingevingscoach ben ik gewoonlijk degene die anderen begeleid. Dat vind ik fijn om te doen, zeker het begeleiden van groepen vind ik heerlijk. Het is boeiend om Inspirerende Ontmoetingen voor te bereiden en er iets moois en persoonlijks van te maken. En voor mij is het hartverwarmend dat ik merk dat Ik deelnemers inspireer, en zij doen dat door hun eigenheid weer met mij.
Op zijn – op mijn – tijd is het ook fijn om zelf als een deelnemer aan een groep deel te nemen: lekker aanwezig voor mezelf en nieuwe ervaringen opdoen! Zo doe ik sinds het najaar ook mee aan een maandelijkse meditatiegroep. Helaas ging de sessie in januari niet door vanwege coronabeperkingen. Maar mijn meditatiebegeleidster was zo aardig om mij uit te nodigen voor een meditatiesessie alleen met haar.

Stilte

Ik kwam deze week bij haar thuis om samen in stilte te mediteren. Voor mij is stilte een baken juist in deze tijd na het overlijden van mijn moeder. Na een open uitwisseling over en weer concentreerden wij ons op het stil worden in onszelf. Zij en ik – wij – zijn een ruimte waarin de Liefde, de Bron van ons leven aanwezig is. Die Liefde is als de adem die ons tot leven wekt. Wij worden geademd. Zo mediteerden wij bezield. En zo zaten we daar beiden, allebei op een eigen bank in haar huiskamer. En ik kreeg een heel rustig beeld voor ogen: intens paars dat op verschillende plaatsen zacht oplichtte, tegen een zwarte achtergrond. Het voelde goed en vredig. Ik vond het bijzonder: ik zag maar één kleur. En er zat een trage beweging in het paars dat ik langs zag komen. Maar het was vooral de rust die ik in wat ik zag ervoer.

Kleur geven

Thuisgekomen bleef het besef bij mij dat ik iets bijzonder moois had meegemaakt. Ik wilde het graag weergeven: het beeld weer terughalen. Het hield mij bezig: wat was het nou, dat verstillende paarse beeld dat ik had gezien? Ik ging met mijn ei-tempera aan de slag, maar ik trof nog niet de kleur zoals ik die had gezien. Al schilderend associeerde ik. Was het nou juist de kleur van rouw – dat intens paars – of juist van het leven?
De volgende dag wist ik het hoe ik de kleur goed zou kunnen gaan treffen. Ik haalde mijn droge pastels tevoorschijn en werkte op de geschilderde ondergrond. Mijn voorstellingswereld kwam tot leven. Ik haalde een moment van het prachtige beeld terug dat mij tijdens de meditatie voor ogen stond. Het lukte om daar iets van weer te geven.
Het bleek nog niet klaar te zijn. Het vroeg om wat woorden. En zo ontstond een klein gedicht. Lees hier mijn gedicht Rouw